Roadtrip Tasmania!

G'day Mates!

Het gaat erg goed hier en heb hier weer een top avontuur beleefd.
Ik heb samen met Tim, Fabian en Noah een roadtrip gemaakt in Tasmanië.

Dinsdag 6 januari vlogen we vanaf Brisbane (Aus) naar Hobart (Tas), toen we geland en het vliegtuig uitstapte was het gelijk een heel stuk kouder.
Hobart is de 2e oudste stad van Australië en dat is goed te zien in het centrum en in de haven.
Na een paar dagen gingen we op zoek naar een auto en op vrijdag hadden uiteindelijk 1 gevonden op Gumtree.com.au (dat is de marktplaats van Aus).
Dus wij belde de vrouw van de auto om de auto te bekijken en eventueel te kopen maar we moesten wachten tot maandag want ze ging een weekend weg en omdat wij onze hostel betaald hadden tot en met vrijdag (dus zaterdag ochtend uit checken) moesten we ons verblijf verlengen en natuurlijk was het hostel al volgeboekt op zaterdagavond
en dat gelde ook voor alle andere hostels. Dat werd dus op zaterdag avond en snachts op straat overnachten. Dus we hadden een goed idee om de hele nacht in de MacDonalds te zitten want die is 24uur open. Na 2 uur kregen we de mededeling dat we hier niet langer dan 2 uur mochten blijven. de rest van de nacht beetje rond gelopen en geprobeerd te slapen in het park met weinig succes.
Zondag ochtend zo vroeg mogelijk weer inchecken in het hostel. Deze avond kregen we een bericht van de vrouw met daarin: "Sorry, maar ik heb net de auto verkocht aan iemand anders. Succes verder met het zoeken." Dus ja we waren een beetje boos en niet zo blij en de volgende dag pakte we de bus naar Launceston.
Launceston is vanaf Hobart ongeveer 3 uur rijden met de bus en ligt aan het andere kant van het eiland.
Eenmaal in Launceston, waar niet zo veel te doen is, hadden we opnieuw een auto gevonden en deze was van ons.
We hadden de auto en nu nog de camping spullen. 15 dollar Tentjes, slaapzakken, kookspullen, koelbox, eten en bier gekocht.
Met een volgepropte station wagen kon onze roadtrip beginnen!

Omdat we nog niet 100% vertrouwen hadden in onze auto besloten we eerst naar de oostkust te gaan via de noordkust, dat is meer strand dan hoge ruige bergen.
Onze eerste overnachting was in Bridport, dit was een gewone standaard camping en was niet zo bijzonder. Maar het was gelijk een uitdaging voor onze tentjes want het regende vrij hard maar de tentjes waren van binnen droog.

de volgende dag reden we naar Mount William National Park, dat is het Noord-Oost punt van het main eiland.
Omdat er een behoorlijke sterke wind was kochten we in het laatste dorpje, naja dorpje meer een straat, extra touw voor onze tenten.
Na een paar gravel en zand paadjes hadden we de camping gevonden, dit zijn de zo genoemde "Free Camps" het zegt het al gratis kamperen. Het is even zoeken maar dan heb je wel de mooiste plekken om te overnachten.
Deze camping is op het strand bij Musselroe Bay, onwijs mooi. Wit zand met azuur blauwe zee, grote lege vlaktes aan de andere kant van de duinen.
Er waren geen gebouwen, asfalt wegen of verlichting. Je bent dus volledig in de wilde natuur.
Toen we de perfecte plek hadden gevonden gingen we onze tentjes opzetten. Ging vrij lastig want haringen werken niet in zand, maar we hadden onze touw en een paar handige knopen en alles stond goed om de nacht te overleven.
Vlak voor dat het donker werd kwam er een Ranger (politie van een nationaal park) om een kijkje te nemen, alles was in orde en hij vertelde ons dat de harde wind een snelheid had van 109 km/uur (wij noemen dat gewoon storm).
Later op de avond zakte de wind langzaam weg en rond 10 uur was het donker en omdat er geen licht was kon je heel goed en heel erg veel sterren zien wat onwijs gaaf was boven de zee.
Verder in de nacht hoorde je overal dieren geluiden en geritsel in de bosjes.
De volgende ochtend wordt je wakker door de zonsopkomst en je rits je tentje open de je ziet gelijk weer dat prachtige witte strand met de blauwe zee, en een warm zonnetje.

Halverwege de dag reden we verder naar beneden en kwamen aan bij de Bay of Fires.
Bay of Fires heeft niet echt een strand maar hele grote rotsen en stenen met een rooie gloed, vandaar Bay of Fires.
Omdat we daar een lange tocht hadden geklommen kwamen we een beetje terug bij de auto, dus we gingen weer verder maar deze keer meer inlands.
We hadden een free camping gevonden (in Ben Lomond National Park) midden in de bergen wat niet zo ver was. Maar de weg ernaar toe was niet van asfalt en was ook geen gewone gravel weg. Met steile hellingen,
grote gaten in de weg en een losse ondergrond cross-te we met onze 2WD naar de camping. Tijdens deze tour twijfelde we serieus of niet per ongeluk op een 4WD terecht waren gekomen.
Na een paar uur rijden (zagen we ook Wombats, stekelvarkens en walibies) waren we nog steeds op de gravel weg en het begon nu echt donker te worden en toen uit het niets waren we op de camping. Midden in de bergen aan een rivier en is weer een camping met niks dan alleen wilde natuur.
Snel de tenten opzetten, hout verzamelen en een mooi kampvuur maken. Na een uurtje zitten met een biertje en een kampvuur onder de sterren-hemel kregen we nieuw gezelschap, een schorpioen!! Dus we iedereen keek gelijk achterom of de tenten dicht waren. Verder op in het hoge gras waren er een paar walibies die ook aan het mee genieten waren
van het kampvuur.

De volgende dag reden we naar Douglas Apsley National Park, in deze route had ik een albino walibie gezien, deze free camp lag ook in de bergen en om op de camping plaats te komen moet je 20 min door het regenwoud lopen.
Dus de backpack met tent en slaapzak op de rug en lopen. Deze camping lag bij een "waterhole", dat is een klein meertje in een rivier. wat goed uitkwam want we hadden al een paar dagen niet gedoucht.
Ik ging met Tim de rivier volgen, na een paar uur lopen en klimmen kwamen we zonder water te zitten maar dat was geen probleem want het bergwater van de rivier kon je zonder problemen drinken dus hadden water genoeg. Dat water is beter dan waar dan ook.
In de nacht regende het iets harder dan de eerste keer en deze keer was het tentje niet meer zo waterdicht, maar viel allemaal mee.
Nadat het stopte met regenen in de volgende ochtend gingen we naar de waterhole om een duik te nemen, vers mineraal water uit de bergen is alleen wel lekker koud dus dat was goed om wakker te worden.

De dag erna gingen we naar Wineglass Bay in Freycinet National Park.
Wineglass Bay is paradijs! Na een 2 uur hike kwamen we aan op het strand. De foto's op Facebook zegt genoeg.
We campte een paar km van wineglass bay. Op deze camping bleven we 4 nachten.
Elke avond een kampvuur en heel veel wilde dieren snachts. Wombats, walibies, stekelvarkens, possums, vleermuizen en een Stingray (pijlstaartrog, door dit dier leeft Steve Erwin niet meer).

Vanaf Freycinet National Park reden we weer terug naar Launceston voor 1 nacht want de volgende dag gingen we naar Cradle Mountain!!!

Op maandag 26 januari reden we vanaf Launceston naar het westen richting de Cradle Mountain.
Cradle Mountain is een plek die je gezien moet hebben als je in Tasmanië bent (staat ook op nummer 16 van de top 25 van Australië in de Lonely Planet).
We kwamen rond 13:15 aan en zagen een groot meer (Lake St. Clair) met op de achtergrond de Cradle Mountain.
Het weer was bewolkt met een hele lichte regen. Je kon de top van de berg niet zien, maar ondanks dat besloten we toch een hike te doen om een beter uitzicht te krijgen. Elke hiker/klimmer/wandelaar moet zich registreren voordat je mag lopen. Hierin moet je schrijven met hoeveel personen je bent, welke route je gaat lopen en de tijd en datum van vertrek.
We besloten om naar de top van de Cradle Mountain te hiken en vertrokken om 13:30.
Het eerste deel was stijl maar niet zo moeilijk en kwamen bij het eerste uitzichtpunt aan. Vanaf dit punt zit je boven de boomgrens dus meer en koude wind maar was het uitzicht stukke beter dan vanaf beneden maar dat was nog maar het eerste gedeelte van de klim naar de top, de volgende gedeelte was zeer vlak en makkelijk en het weer werd fantastisch mooi. Het landschap was veel mos en water.
Uiteindelijk kwamen we aan bij de "Kitchen Hut", dit een klein hutje waar je kan schuilen als er noodweer opkomt of om een goede pauze te houden. Vanaf hier ga je de Cradle Mountain op.
Het eerste gedeelte is stijl maar goed te doen. Op een gegeven moment kwamen we sneeuw tegen en vanaf daar werd het moeilijker we moesten over grote rotsen klimmen en stijlen hellingen.
Na een hike/klim van totaal 4 uur bereikte we de top van Cradle Mountain 5069 ft (1545 meter) en het uitzicht was adembenemend! Maar dat zal je wel begrijpen als je de foto's bekijkt.